Hari ini genap 24 hari beliau pergi meninggalkan kami. Hari ini baru saya berkelapangan menziarahi pusaranya. Terasa baru semalam menziarahi beliau di Hospital Sultanah Zahirah, Kuala Terengganu.
Kanser.
Mendengar sahaja sudah membuatkan hati ini gerun. Takut dan pada masa yang sama minta dijauhkan sama sekali.
Beliau, ibu saudaraku 'Roswati Abdullah' disahkan menghidap penyakit kanser paru-paru tahap 4 selepas bersalin anak keempat. Pada kami, dunia kami gelap seketika. Dalam beberapa bulan tahap kesihatannya jatuh merundum. Kuantiti cecair yang banyak dalam paru-parunya menyebabkan dia sukar bernafas dan tidak boleh melakukan kimoterapi sehinggalah tahap pernafasannya stabil.
Seingatku, beliau sempat melakukan beberapa kali kimoterapi di Hospital Kubang Kerian sehinggalah pada suatu hari bacaan darahnya didapati tidak stabil. Perpindahan darah harus dilakukan dengan segera agar kimo seterusnya dapat dilakukan. Selesai perpindahan darah, doktor mengarahkan beliau untuk pulang ke rumah dahulu dan berehat. Hampir sebulan, beliau berulang alik dari Hospital Sultanah Nur Zahirah ke rumah dan dari rumahnya ke Hospital Kemaman dan dalam pada masa yang sama, beliau masih mampu tersenyum di hadapan suami dan anak-anak. Hebat sungguh beliau, 💪
Beberapa minggu selepas itu, beliau terpaksa mendapatkan rawatan kerana tangan beliau mula membengkak dan membesar. Kata doktor, tangan beliau telah dijangkiti kuman. Mungkin kerana terlalu banyak kesan suntikan jarum. Beliau terpaksa admit di wad dan diletakkan bawah pengawasan doktor. Berharap kesan membengkak pada tangan akan kecil namun kuasa Allah mengatasi segalanya. Beliau mula mengalami sesak nafas dan mula merasa semput. Sehinggalah pada hari 30 Ogos 2017, saya menerima pesanan suara pada aplikasi whatsapp; menyatakan yang beliau telah meninggalkan kami buat selama-lamanya.
Tiada kata-kata mampu diucapkan pada saat itu. Hanya rasa hiba mengiringi pemergiannya beliau. Saya tiba keesokkan harinya di saat rumah nenek diselubungi rasa sayu dan air mata. Saya dan kakak saya tidak dapat menatap wajahnya buat kali terakhir memandangkan jenazah tidak elok disimpan lama dan harus dikebumikan dengan segera. Setelah hampir 6 bulan bertarung dengan kanser, beliau pergi jua. Kami sebagai anak-anak saudaranya amat terasa dengan pemergian beliau memandangkan beliau seorang yang amat baik hati, lemah lembut dan sentiasa mendengar keluhan kami.
Hari ini hari ke-24 beliau telah meninggalkan kami. Masih terbayang-bayang susuk badannya berada di sofa sambil menonton tv, di dapur dan di setiap penjuru rumah nenek dan hari ini saya menziarahi pusara nya yang masih merah. Hari-hari seterusnya pusara ini akan tetap dikunjungi oleh suamimu, anak-anak dan sanak saudaramu, Insha Allah.
Doaku, semoga beliau ditempatkan di sisi syurga Allah yang paling tertinggi. Al-Fatihah.